นายเกรียงไกร กุลวิเชียร เข้าร่วมการแข่งขันหมากรุกไทยหลายรายการ ได้เข้าร่วมการแข่งขันต่าง เช่น
การแข่งขัน หมากรุกไทย ปตท.
การการแข่งขัน หมากรุกไทย Entaneer thai-chess 2014 คณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.วิทยาลัยเชียงใหม่ (https://www.thaibg.com/board/view.php?topic=25160)
การแข่งขันหมากรุกไทย เทศบาล ต. สุเทพ
การแข่งขันหมากรุกไทยภาคเหนือ
และ อีกหลายรายการ ที่แพ้แล้วแพ้อีก ฮือๆๆๆ
ตำนานเซียนหมากรุกของข้าพเจ้า
ยุคที่ 1 มหายุคพรีแคมเบรียน (Precambrian Era)
ยุคที่มีของเล่นน้อยมากๆ การเล่นเกมกระดานยุคนั้นคือ เอาก้อนหินมาเดินหมากฮอสกับเพื่อนๆ ในห้อง และเล่นหลังเลิกเรียน จนวันหนึ่งตอน ม.3 เพื่อนคนหนึ่งได้ซื้อหมากรุกมาเล่น หลักจากเล่นแล้วรู้สึกว่ามันเล่นยากกว่าหมากฮอส กะว่าเลิกสนใจกลับไปเล่นฮอสดีกว่า ... แต่เพื่อนเจ้าของหมากรุกที่เล่นด้วยพูดขึ้นมาว่า " หมากรุกเป็นเกมของคนฉลาดไงละเพื่อนเอ๋ย มันเลยเล่นยาก " อ้าวพูดงี้ ก็เล่นต่อสิ แต่เล่นได้ไม่นาน ทุกคนก็จบชั้น ม.3 ไป
หลังจากขึ้น ม.4 ก็พบว่ามีเพื่อน 2 คน ในห้องที่เล่นเป็น จนเกิดกลุ่มหมากรุกขึ้น เล่นกันแค่ 3 คน เดินแบบกันแบบมั่วๆ จนเมื่อไปเที่ยวร้านหนังสือ สุริวงศ์บุ๊คเซ็นเตอร์ พบตำราหมากรุก เคล็คม้าซ้าย ของ อ. ต๋อ ปากน้ำ หลังจากเอาสูตรนี้มาเล่นกับเพื่อนๆ จากที่เคยผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ ก็เริ่มแพ้ตลอด อ้าวเฮ้ย! อะไรกันฝึกแล้วมันต้องเก่งขึ้นสิ !!! ทำไมเป็นแบบนี้ สาเหตุแรก เรายังไม่เข้าใจหลักการเดินม้าซ้าย สาเหตุที่สอง เพื่อนมันเดินไม่เหมือนตำรา และข้อสาม ข้อสี่ และข้อห้า หก.... สรุปเพราะมันไม่มีคนชี้แนะ ไม่เข้าใจหลักการ ทำให้วิชามั่วของเราเอง ยังเก่งกว่าวิชาที่เริ่มฝึกใหม่อีก ในที่สุดก็ทิ้งตำราเดินมั่วเหมือนเดิม
ต่อมาเรียนมหาลัย พบอีกแล้ว มีเพื่อนเล่นหมากรุกเป็น ชวนเพื่อนมาเล่นด้วย ...คราวนี้แพ้อีกเหมือนเดิม แต่รู้เหตุผลว่า เพื่อนซื้อตำรามาเหมือนกัน หนังสือ อ.สุชาติ เล่ม 1,2 พอรู้แบบนี้ไปซื้อบ้าง... ที่เดิม มีขายที่เดียว สุริวงศ์บุ๊คเซ็นเตอร์ หลังจากซื้อมาอ่านพบว่า หลักพื้นฐานของหมากรุก คือ หน้าเบี้ย ที่เรียกว่าเบี้ยนอกใน คนแรกที่เผยแพร่เคล็ดวิชานี้ คือ อ.ไชยา ทำให้วิชานี้มีชื่อเต็มว่า เบี้ยนอกในไชยา เคล็ดลับคือเดินเบี้ยตอนต้นกระดาษให้ได้เปรียบ หลังจากนี้ level ก็เพิ่มขึ้นมา แต่... ได้แค่ต้นกระดานเท่านั้น ช่วงกลาง ช่วงท้าย ยังอ่อนเหมือนเดิม
ยุคที่ 2 มหายุคพาลีโอโซอิก (Paleozoic Era)
อยู่มาวันหนึ่งพบว่าที่ทิพย์เนตรมีซุ้มหมากรุกอยู่ เดินผ่านตลอดไม่เคยรู้เลย นึกว่าเขานั่งกินข้าวกัน พอดูดีๆ ถึงรู้ว่ากำลังเล่นหมากรุก เอ..มีแต่ลุงๆไปเล่นทั้งนั้น เราจะไปเล่นด้วยดีไหม ในที่สุดก็ตัดสินใจไปเยี่ยมสำนักนี้ดูซักหน่อย มีลุงคนหนึ่งชวนเล่น เกมแรกเราเล่นชนะ ซึ่งมันดูแปลกๆ เรากากขนาดนี้มันน่าจะแพ้ หรือเก่งสุดน่าจะแค่เสมอ เกมที่ 2 ลุงบอกเล่นต่อ แต่ขอเดิมพันเงิน 50 บาท อ้อ..รู้เลย เคยดูในหนังจีน เดาว่าถ้าเล่นแข่งรอบ 2 เราก็น่าชนะ หลอกให้เราตายใจ พอเล่นรอบ 3 แกต้องเพิ่มเดิมพันมากกว่า 100 แน่ๆ เอาทุนคืน รวมถึงเอากำไรด้วย... เลยปฎิเสธ จากนั้นก็มาเล่นโดยไม่เล่นเดิมพันกับใครทั้งนั้น ผลก็คือ แพ้ลุงทุกรอบ ไม่เคยชนะใครเลย...แงๆๆ
ในซุ้มนี้มีลุงคนหนึ่งมักสอนเด็กๆกลุ่มใหม่ที่มาเล่น โดยมักจะวางรูปหมากกลให้คิด หมากกล คือ รูปไล่ช่วงท้ายกระดาน ฝ่ายหนีมักเหลือขุนตัวเดียว ฝ่ายไล่มีตัวหมากมากว่า ซึ่งฝ่ายไล่ต้องไล่ให้ชนะให้ได้ ในที่สุดก็รู้อีกอย่างว่า นอกจากฝึกต้นกระดาษ ยังต้องฝึกท้ายกระดานด้วย อยู่ดีๆ เราก็เก่งขึ้นจากการฝึกท้ายกระดาน แปลว่า level ก็เพิ่มขึ้นมาอีก แต่...ช่วงกลางๆกระดาน ยังอ่อน เดินมั่วๆ เหมือนเดิมขาดกลยุทธ เทคนิค ฯลฯ จะทำยังไงเพิ่มเลเวลอีกดีนี่...
ในตอนนี้เว็บ thaibg กำลังดัง มีเกมหมากรุกไทย อยู่ในนี้ด้วย โอเค! เริ่มลุย ชื่อที่ใช้ตอนนั้น Nin2000 ความหมายที่ใช้ตอนนั้น นิล คือแร่สีดำ ตรงข้ามกับชื่อเพชร ที่เป็นสีใสขาว สื่อถึงความโหดตัวตนอีกคนที่ซ่อนอยู่ในใจออกมาเพื่อถล่มศัตรูทุกคน ส่วน 2000 คือปี ค.ศ 2000 ที่นอสตราดามุส ทำนายว่าโลกจะแตก สรุปจะเล่นไปเรื่อยๆ จนโลกแตกนั่นละ วิธีเล่นตอนนั้น เลือกเดินม้าโยงซ้ายจากตำราเล่มแรกที่อ่าน โดยเดินรูปเดิมซ้ำๆ เดินผิดตัวไหน เล่นใหม่รอบหน้าก็ไม่เดินตัวนั้น ใช้วิธีนี้ฝึกไปเรื่อยๆจนเริ่มคล่องม้าโยงซ้าย จนรู้สึกว่า 10 กว่าตาแรก ไม่เคยเดินผิดเลย (จะผิดหลังจากตาต่อไป 555) จากนั้นซื้อหนังสือหมากรุกเล่มใหม่ ก็ศึกษาม้าโยงขวาบ้าง จนเริ่มรู้สึกว่าตอนเล่นในเน็ต ไม่ค่อยแพ้ใครเท่าไร รู้สึกว่าเราโครตเก่งเหมือนกันนา...
จนวันหนึ่งได้เล่นกับคนลึกลับในเว็บไทยบีจี เล่น 3 กระดาน แพ้ทั้ง 3 กระดาน แต่รู้สึกแปลกๆ ไม่ว่าเดินยังไงก็เดินติดหมด แถมแพ้เพราะโดนเจาะตำแหน่งแตกต่างกันเหมือนจงใจ กระดานแรกโดนเจาะด้านซ้าย กระดานสองโดนเจาะกลาง กระดานที่สามโดนเจาะด้านขวา อะไรมันจะหมายตำแหน่งได้ขนาดนั้น หลังจากที่พิมพ์คุยกัน มีคำพูดประโยคหนึ่ง "อยู่เชียงใหม่หรือ มาเล่นหมากรุกด้วยกันที่บ้านพ่อเลี้ยงแดง ที่ประตูเชียงใหม่สิ" คำตอบที่เราพิมพ์ตอบกลับคือ "ไป"
ยุคที่ 3 มหายุคมีโซโซอิก (Mesozoic Era)
ยุคที่ยังไม่มี Google Maps การหาบ้านใครซักคน มันก็ยากอยู่นา... เลยถามยายว่า "บ้านพ่อเลี้ยงแดงอยู่ที่ไหน ยายรู้หรือเปล่า?" ยายบอกบ้านพ่อเลี้ยงแดงก็คือบ้านพ่อเลี้ยงหมื่น (เออ...งง กว่าเดิมอีก) แต่สรุปว่าบ้านพ่อเลี้ยงแดงอยู่หลังตลาดประตูเชียงใหม่ บ้านหลังใหญ่ๆ...โอเคได้ข้อมูลก็เริ่มเดินทาง เดินทางไปถึงสิ่งที่เห็นคือมีคนเล่นหมากรุกในบ้านใหญ่ๆ หลังหนึ่ง น่าจะใช่ที่นี่ละ เห็นลุงคนหนึ่งนั่งเล่ยอยู่เลยไปทักทาย "สวัสดีครับ ผมนิล2000 ที่เล่นไทยบีจี ..." ยังพูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงเรียก " น้องมาทางนี้ " (อ้าวแล้วลุงที่เราทักด้วยคือใคร ? ) พอเดินไปหาตามเสียงที่เรียก เราก็พูดทักทาย "สวัสดีครับพี่ที่เล่นกับผมในไทยบีจีใช้ไหมคะ..รับ" พอมองหน้าพี่เขา... ปากค้างพูดอะไรไม่ออกเลย หน้าพี่เขาเหมือนที่เห็นในหนังสือหมากรุกไทย "หนูทอง แชมป์หมากรุกประเทศไทย..." ถ้าเป็นสาวๆ คงร้องกริ๊ดออกมาแล้ว... เราเลยร้องว้ายแทน อะไม่ใช่ๆ... คำพูดที่ได้ยินถัดมา " มาเล่นกันซักกระดาน "
ได้เล่นกับแชมป์หมากรุกประเทศไทย บังเกิดความคิดอันชั่วร้ายขึ้น ถ้าเราเล่นรูปหมากเสมอ แล้วเสมอได้ ก็จะไปอวดเพื่อนๆ ว่าเราเก่งเสมอกับแชมป์หมากรุกประเทศไทย หึๆๆ รูปที่เราเล่นตอนนั้น "ม้าเทียม" จัดเต็มแบบตั้งรับ แต่สิ่งที่เจอ อีกฝ่ายเอาม้ามากินเบี้ยเฉยเลย ...อะ ม้า แลก 1 เบี้ย ออมมือหรือเปล่า...ช่างมันเปลี่ยนแผนไม่ตั้งรับแล้ว เปลี่ยนรูปแบบเป็นบุกเต็มอัตราศึก ไม่รู้เวลาว่าเล่นนานเท่าไร แต่เห็นขุนตัวเอง ตายอยู่ขอบกระดาน (ปัจจุบันรู้แล้ว รูปนี้เรียกว่าม้าเทียมโคนขุนพลคู่ ม้าตัดเบี้ย เป็นวิชาหนึ่งมีตัวอย่างให้เห็นในตำราของ อ.ป่อง สุชาติ ชัยวิชิต) การเอาม้ากินเบี้ยไม่ใช่หมากเดินมั่วๆ หลังจากกลับบ้านรู้สึกแปลกๆ ว่าจริงๆ เราไม่ค่อยเก่งหมากรุกหรือเปล่า
ไม่รู้มันจะเรียกว่าอะไร มันช็อก ตกใจ กลัว ตื่นรู้ ฯลฯ อยู่ดีๆ มันก็ไม่อยากเล่นหมากรุกขึ้นมา "ม้าตัดเบี้ย" เรามีตัวเก่งมากกว่ายังแพ้ แปลว่าเรามันโง่ อวดเก่ง ความห่างชั้นมันสูงเกิน เล่นต่อไปก็ตามคนเก่งไม่ได้ เลิกเล่นหมากรุกดีกว่า มีอาการนี้เป็นไปเกือบเดือน ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปคงบ้าแน่ๆ วิธีแก้ "ต้องกลับไปเล่นอีกรอบ"
เริ่มสร้างโปรแกรมคอมพิวเตอร์ โปรแกรมบันทึกหมากรุก แล้วเอารูปที่เราถนัดที่สุด คือ ม้าโยงซ้าย เอามาบันทึกลงในคอมจากหนังสือทุกเล่มที่มี นอกจากนั้น ดูบันทึกคนที่เล่นม้าซ้ายในไทยบีจี เอาบางกระดานมาบันทึกด้วย เพื่อวิเคราะห์รูปแบบทุกแบบการสู้ที่หาได้ ผลลัพท์สรุปได้คือ รูปม้าซ้ายสู้ม้าขวา ม้าซ้ายสู้ม้าซ้าย ม้าซ้ายสู้ม้าเทียม เอาไปใช้เล่นในเว็บไทยบีจีโดยใช้แบบรูปหมากบุกทั้งหมด ผ่านไปเกือบ 3 เดือน ฝีมือคงที่แล้ว กลับไปบ้านพ่อเลี้ยงแดง
"ไม่มาตั้งนานแลยนะ นิล" เสียงคุ้ยเคยทักทาย แต่ผมชื่อเพชร นิลเป็นชื่อในออนไลด์ อยากบอกแต่เสียงมันไม่ออก หลังจากนั้นจำอะไรไม่ได้เลย อยู่ดีๆเริ่มนั่งเล่นหมากรุกตอนไหนก็ไม่รู้ .. เราเริ่มเดินก่อน เดินเบี้ย อีกฝ่ายเดินม้า ตาที่สอง เราใช้รูปม้าโยงซ้าย มือจับม้าเดินเป็นตัวถัดไป แต่...อยู่ดีๆ มือมันก็สั่น รู้สึกม้ามันหนัก ยกแล้ววางลงไปไม่ได้ เกิดมาพึ่งเคยเป็น ตกใจมากๆ ไม่รู้ถือไปนานเท่าไร จนได้ยินเสียงว่า "เป็นอะไรหรือเปล่า" แล้วเราก็วางม้าลงบนกระดานได้ "ไม่เป็นอะไรครับ เล่นต่อเลยครับ" อีกฝ่ายเดินม้าเหมือนกัน ...อยู่ดีๆ มือเรามันเริ่มเดินแบบเร็วไม่คิดเลย อีกฝ่ายเดินปุ๊บ เราเดินปั๊บเลย ไม่รู้ว่ามันกระตุ้นอะไร อีกฝ่ายก็ทำเหมือนกัน เราเดิน อีกฝ่ายก็เร่งเดินเร็วเหมือนกัน ได้ยินแต่เสียงโขกกระดาน โป้กๆๆ อย่างถี่เร็วทั้ง 2 ฝ่าย พอเราหยุดมอง เราก็ขึ้นรูปสมบูรณ์ของม้าโยงซ้าย อีกฝ่ายก็ขึ้นรูปครบ เป็นรูปม้าเทียม แต่ตอนเดินถี่ๆ แทบไม่หายใจ พอเราถอนหายใจ เริ่มหายใจใหม่ รอบๆ ตัวมีแต่คนมามุงดู โครตตกใจ กลัวด้วย พวกเค้ามาดูอะไรกัน...จากนั้นได้ยินเสียงผู้คนวิจารณ์ "ม้าซ้ายหรอ.." "เดินเร็วกันจัง" "เสียงโขกกระดานกันโหดมาก" ฯลฯ ผลการเล่นเราก็แพ้เหมือนเดิม กลุ่มคนที่มาดูก็แยกย้ายกันไป แต่รู้สึกสบายใจ หายใจโล่งขึ้น อาการกลัวหมากรุกหายไปแล้ว แปลกไม่ค่อยเข้าใจ...จากนั้น อ.หนูทองพูดอะไรก็ไม่รู้ไม่ได้ฟัง เพราะมึนๆ อยู่ จำได้แค่ช่วงประโยคสุดท้าย อัจริยะถ้าไม่ฝึกคิดว่าตัวเองเก่งฝีมือก็จะคงที่ สู้คนที่มีความพยายามไม่ได้ เพราะเมื่อพยายามตอนหลังก็เก่งได้เท่ากับอัจริยะ อะ... อ.หนูทอง กำลังบอกว่าเราเป็นอัจริยะหรือนี่ ซึ้งจนน้ำตาจะไหล ... แต่ลุงข้างๆ ที่นั่งฟังด้วยกัน บอกว่าอัจริยะไม่ได้หมายถึงน้อง อ้าวลุงทำลายบรรยากาศผมหรือนี่...ฟังไปฟังมาแกเล่าว่าอ.หนูทองฝึกหมากรุกไม่นานก็ได้เป็นแชมป์ คนชอบชมว่าแกเป็นอัจริยะ แต่จริงๆ ผลที่ชนะมาจากการฝึกหนัก จากนั้นลุงพูดสอนอะไรอีกหลายๆอย่าง แต่เราจำไม่ค่อยได้ เพราะยังเสียใจที่ไม่ได้เป็นอัจริยะอยู่ ...ล้อเล่น เพราะยังมึนๆ จากการเล่นหมากรุกเสร็จอยู่
ยุคที่ 4 มหายุคซีโนโซอิก (Cenozoic Era)
ในที่สุดก็เริ่มไปเล่นหมากรุกที่บ้านพ่อเลี้ยงแดงบ่อยๆ ได้กินของแปลกๆด้วย เช่น จั๊กจั่นคั่ว ฯลฯ ห่วงกิน ลืมเรื่องหมากรุกเลย ตอนนี้เห็นสมุดที่เขียนด้วยมือ ของ อ. หนูทอง ที่แกบันทึกไว้ รวบรวมเพื่อทำเป็นหนังสือ เราก็มีบุญได้อ่าน เช่นรูปม้าโยงขวา กินเบี้ยแยกร่าง ฯลฯ และได้รับคำแนะนำเรื่องรูปหมากม้าซ้าย แก้ที่เราเดินผิด จุดอ่อน จุดเด่น จุดด้อย ฯลฯ ทำให้ม้าซ้ายของเรา level ขึ้นอีกขั้น ส่วนวิชาอื่นๆ ก็เบบี้ ยังกากเหมือนเดิม
จากนั้นก็เดินรูปหมากชี้แนะกับ อ. หนูทอง คำชี้แนะที่เราได้ยิน "เดินผิด" "ผิด" "อันนี้ก็ผิด" อะไรว้า! เดินตัวไหนก็ผิด จากนั้นก็ได้ยินเสียงคำว่า "ควาย" "โง่" "'ง้าว" ใครกำลังว่าข้า ถ้าด่าอีกจะร้องไห้แล้วนะ... อ้อ เป็นเสียงโต๊ะข้างๆ มีลุงคนหนึ่งสอนน้องวัยรุ่นอ้วนๆคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกศิษย์ จากการถามลุงๆคนอื่นแถวๆนั้น(ไม่ไกลหรอกโต๊ะ ข้างๆ นะล่ะ) ได้ข้อมูลว่า ลุงคนนี้เก่งหมากรุกมาก แกไม่ยอมสอนใครเลย แต่เลือกน้องอ้วนคนนี้เป็นศิษย์สายตรงคนเดียว... สอนแบบเข้มข้นมากๆ "ควาย" "โง่" "'ง้าว" เราได้ยินคำด่าจนสงสารน้องอ้วนคนนี้เลย โชคดีทางอาจารย์ของเราไม่สอนแบบนี้ไม่งั้นร้องไห้ทั้งวันแน่ จากนั้นก็แอบดูที่ลุงเขาสอนน้องอ้วน เป็นรูปม้าขวาแยกกินเบี้ย พอเห็นแบบนี้เลยถาม อ.หนูทองว่า "แต้มพื้นฐานต้นกระดาน อ.หนูช่วยสอ..น" ยังพูดไม่ทันจบ อ.หนูทองบอกว่าแต้มพื้นฐานลืมหมดแล้ว ศึกษาเองละกัน แต่เล่นด้วยชี้แนะจุดที่เดินผิดให้ได้ อ้อ..ไม่เป็นไร พื้นฐานมีในหนังสือ เราเรียนเองก็ได้มั้ง... แต่อิจฉาน้องอ้วนนิดหน่อย ครูเขาสอนตั้งแต่พื้นฐานให้เลย ซักพักได้ยินเสียง "ควายๆๆๆ" "โง่ๆๆๆ" เอาเถอะไม่อิจฉาน้องละ...
ตอนดูหนังจีน ถ้าสำนักมวยใกล้กัน ศิษย์ทั้ง 2 สำนัก มักมีการสู้กันลองวิชา เรากับน้องอ้วน มีแค่ 2 คนที่กำลังเรียน จะมีการเขม่นกันแบบในหนัง สู้กันหรือเปล่า... สรุปไม่มี น้องเขาก็ฝึกของเขา เราก็ฝึกของเรา หนังก็คือหนังเนาะ แต่แล้ววันหนึ่ง...ลุงท่านนั้นก็เข้ามาหา บอกว่า "น้องว่างไหมมาเล่นกันซักตาสิ " หมายถึงให้เราเล่นกับน้องอ้วนศิษย์ของลุง หนังเป็นจริงจนได้ เล่นก็ได้ เราเป็นอยู่รูปเดียวม้าโยงซ้าย พอเริ่มเดิน 2 ตาแรกเราก็รู้ว่าอีกฝ่ายน่าขึ้นม้าโยงขวา พอเรามองหน้าน้องดูเหมือนน้องฝึกม้าโยงขวาสู้ม้าโยงขวา ยังไม่เคยเห็นม้าโยงซ้าย พอมองหน้าลุงดูเหมือนลุงตกใจ แปลว่าแกยังไม่ได้สอนแก้ม้าโยงซ้าย ลุงแกดูเป็นห่วงศิษย์ หลุกหลิกตลอด ส่วนอาจารย์เราหายไปไหนไม่รู้ มองโลกแง่ดี อาจารย์เราให้อิสระในการคิด มองแง่ร้ายเราโดนทิ้งแล้ว... รูปม้าซ้ายตัวนี้เราอิงจากตำราของ อ.ต๋อ ปากน้ำ ซึ่งตำรานี้คิดค้นมาแก้วิชาม้าโยงขวา แปลว่าม้าขวาของน้องอ้วนจะโดนแก้ทางได้ตลอด และด้วยความบ้าของเราตอนนั้น ชอบเอาโคนแลก 2 เบี้ย และใช้เบี้ยคู่บุกแทน พอถึงตาน้องอ้วนเดิน แทนที่น้องเขาจะบุกกลับเอาโคนแลก 2 เบี้ยคืนบ้าง น้องเขากลับเดินถอยหลัง พอลุงแกเห็นตบขาตัวเองเลย เหมือนเราจะได้ยินเสียงในใจลุง "ควายๆๆๆ" "โง่ๆๆๆ" ผ่านโทรจิต และดูเหมือนน้องอ้วนก็รู้เพราะหน้าหงอเลย เพราะกลัวโดนด่า หรือกลัวเดินผิด น้องอ้วนถอยตลอดเลยไม่กล้าบุก ส่วนเราก็บ้าบุกอย่างเดียวไม่รับ ไม่แก้ตัวอื่นที่จะโดนกินฟรีเลย จนน้องอ้วนเดินพลาดไปตาหนึ่ง โดนรุกจน แพ้ไป (ช่วงวัยรุ่นบ้ามากๆ รูปหมากเดินบุกอย่างเดียว ไม่ค่อยกลับมารับ ไม่ใช่ว่าเก่ง แต่รับไม่เป็น...แงๆ เล่นกับใครเลยมีแต่ ชนะกับแพ้ แทบไม่ค่อยเสมอเลย...)
มองแง่ดี วันต่อไปน้องเขาน่าจะได้เรียนม้าโยงซ้าย พร้อมเดินวิธีแก้โยงซ้าย ซึ่งน้องเขาก็ได้เรียนจริงๆ เพราะเราก็แอบดูอยู่ พร้อมเสียงเอฟเฟ็กต์ "ควายๆๆๆ" "โง่ๆๆๆ" ส่วนทางโต๊ะเรา "เดินผิด" "ผิด" "อันนี้ก็ผิด" "ผิดๆ" รวมเสียงเอฟเฟ็กต์ "ควาย " "โง่ " "เดินผิด" เฮ่อ...แต่ใครเป็นควายกันนะ...ใช่เราหรือเปล่า หลอนไปหลายวันเลย...
ยุคที่ 5 แร็กนาร็อก ( Ragnarok )
หลังจากนั้นไม่กี่ปี เราก็ได้ศึกษาวิชาอื่นๆเพิ่มเติม สรุปวิชาที่รู้ตอนนั้น ม้าโยงซ้าย ม้าโยงขวา โคนก้าวร้าว เบี้ยบ่อพราง(ตำราเซียนป่อง) โคนกัดเม็ด (ตำราของมหาปอ) เรือมเหศวร ม้าอุปการซ้าย
และเริ่มแข่งตามงานต่างๆ สิ่งที่หวัง ไม่ใช่เพื่อสำนัก หรือหาประสบการณ์ หรือสร้างชื่อเสียง แต่สิ่งที่หวังคือ "เงิน" รางวัลล่อใจตอนนั้น งานแข่งธรรมดาติดอันดับต้นๆ รางวัล 500-1000 ขึ้น แข่งไม่ติด 1 ใน 8 ยังได้เงิน 100-200 บาท งานใหญ่ๆเงินได้มากกว่านี้อีก จะขอเล่าการแข่งที่สร้างความตื่นเต้นมีอยู่ 2 การแข่ง
1. แข่งกับสาวๆ นักศึกษา รุ่นประชาชนทั่วไป
ปกติการแข่งขันหมากรุกมีแต่ผู้ชายกับลุงๆ ครั้งนั้นมีการแข่งรุ่นประชาชนทั่วไป มีสาวๆมาแข่งด้วย น่าจะเป็น นักศึกษาชมรมหมากรุกของ มช. ถือว่าแปลกดีที่เด็กๆ รุ่นใหม่ๆ มีน้องผู้หญิงมาแข่ง รอบแรกเราได้แข่งกับน้องผู้หญิง กะเล่นสบายๆ เดินไม่ต้องมีรูปหมากอะไร ถือเป็นการเล่นสนุกๆ จนกระทั่งกลุ่มกองเชียร์เพื่อนๆ ของน้องผู้หญิงมาดูด้วย จากที่เราหูดีได้ยินกองเชียร์พูดขึ้นมาว่า
A:"ผู้ชายที่แข่งกับ...(ชื่อน้องผู้หญิง) เก่งหรือเปล่านี่ "
B:"ไม่เก่งหรอก เดินมั่วๆ ไม่ขึ้นรูปหมากอะไรเลย... (ชื่อน้องผู้หญิง) ชนะแน่ๆ"
จากนั้นก็โบกไม้โบกมือยิ้มให้กำลังใจกันไป...แต่
พี่ผู้ชายคนนี้เริ่มไม่ยิ้มแล้ว เออ..อยากได้รูปหมากใช่ไหม! กองทัพม้ากลับมาให้หมด ขึ้นรูปม้าโยงซ้าย สุดยอดวิชาประจำตัว เอาโคนแลก 2 เบี้ยเหมือนทุกที แถมให้อีก เอาเรือกิน แลกกับม้า+โคนน้องเค้า ให้น้องเค้ามี 2 เรือเลย เราใช้ 2 ม้าไล่วนเป็นวงกลม จนน้องเดินพลาด เรือโดนกินฟรี แลกกันไปเรื่อยๆ น้องเขาเหลือเรือลำเดียว กับเบี้ยอีก 2-3 ตัว ส่วนเราไม่มีเรือ เหลือ 2 ม้ากับ โคน พร้อมเบี้ยหงาย กับเบี้ยอีก 2-3 ตัว น้องเขาเลือกใช้เรือไล่กินเบี้ยเราที่เหลือ ปล่อยให้ขุนอยู่กับเบี้ยตัวหนึ่ง จากนั้นเราก็บุกหาขุนอย่างเดียว ทิ้งเบี้ย ทิ้งม้า ไล่จนใช้โคนรุกชนะได้...
สะใจจ๊อด ! แต่แล้วเมื่อกลุ่มกองเชียร์เข้ามาหา น้องเค้ากอดเพื่อนร้องไห้เลย...
พี่ผู้ชายไม่ผิด ก็เอฟซีอยากให้ขึ้นรูปหมากนี่นา ...เอาไงดี หนีก่อนเลยดีไหม ?
สรุปว่า หนี !!!
**** จากนั้นแข่งรอบต่อๆ ไป ก็ไม่เห็นน้องเขามาแข่งต่อเลย... ***
2." สู้กับเซียนวิว " เซียนวิวเป็นเพื่อนที่เล่นหมากรุกไทยด้วยกันที่บ้านพ่อเลี้ยงแดง แกเก่งมากได้รางวัลหลายครั้ง ตอนเล่นด้วยกันเลยใช้แต้มทั้งเก่าทั้งใหม่เล่นด้วยกันบ่อยๆ หลายครั้งที่ไปแข่ง เพราะเราฝีมืออ่อนกว่า ลำดับเรามักอยู่ท้ายๆ ตอนแข่งกันเรามักไม่ได้เจอกัน แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง... ในการแข่งหมากรุกครั้งหนึ่ง การแข่งรอบสอง เจอเซียนวิวจนได้ ... สิ่งที่กังวลก็คือ วิชาทุกวิชาเคยเล่นกับเซียนวิวหมดแล้ว แล้วฉันจะเอาอะไรไปสู้นี่ ... เฮ่อคิดอะไรไม่ออก แทนที่จะบุกเหมือนทุกที วิชาที่เลือกใช้เน้นตั้งรับด้วย "ม้าเทียม" ซึ่งไม่เคยซ้อมและไม่เคยเอามาใช้แข่งจริงๆซักครั้ง เละแน่ๆ ตานี้... จบแล้ว ... แล้วเซียนวิวขึ้นรูปแแบบไหนนี้ ถ้ารู้จะได้สู้ถ่วงเวลาให้เราแพ้ช้าๆหน่อย แต่แล้วพอดูดีๆ 4-5 ตาแรกๆ มันคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน เฮ้ย! มันเดินเหมือนที่เราเคยเดิน แล้วเราเดินแบบนี้ ตอนนั้นเราเล่นกับใคร ? สมองเริ่มย้อนอดีต...เหมือนในหนังหรือการ์ตูนที่พวกพระเอกจะย้อนอดีตก่อนสู้ ... อะ..แต้มนี้ !!! ที่เราเล่นกับ อ. หนูทอง ... เอาละเว้ย !!! ตื่นเต้นมาก ทำไมบังเอิญแบบนี้ จะลองเลียนแบบดีไหม ? " ไม่มีคำว่าลอง มีแต่ต้องทำเท่านั้น " คำพูดของ อ.โยดา บอกกับ ลุคสกายวอล์คเกอร์ คำพูดนี้ก้องอยู่ในหัว ขอพลังเจไดจงอยู่กับท่าน ... เอาเลย ปราณเจไดกระบวนท่าที่หนึ่ง ม้าแลกเบี้ย ตูม!!! โขกเต็มแรง จนโต๊ะข้างๆ หันหน้ามามอง( คงด่าในใจ แต่เราก็มิได้นำพา ) เสียงดังจนกรรมการที่คุมอยู่แถวนั้นเดินเข้ามาดู
" ม้าแลกเบี้ย " ... คำพูดวิวพูดออกมา
เดินไปอีก 2-3 ตา ก็มีคำพูดอีกคำออกมา " แต้มนี้คิดได้ไง สุดยอด!!! " เออ... ไม่ได้คิด แต้มของคนอื่นที่เราเคยแพ้เขามา พูดออกมาไม่ได้มันอาย เราเลยยิ้ม กอดอกแล้วหัวเราะหึๆๆ แต้มนี้ถ้าอีกฝ่ายนึกว่าตัวเองมี 2 ม้า คิดว่าตัวเองได้เปรียบบุกเข้ามา ก็ติดกับดักทางเรา ซึ่งพอรับเดินรับซักพัก ตาต่อไปเราจะได้บุกตลอด จนขุนอีกฝ่ายติดอยู่ที่มุม พร้อมโดนรุกจน (ภาพจิตนาการในอนาตค) แต่แล้ว... เจ้าวิวเลือกตั้งรับเฉยๆ
อะ เอ้ย " วิวมีม้าทำไมไม่บุกเข้ามา "
"นายก็บุกมาก่อนสิ" เสียงตอบรับอย่างสุภาพ
"ท่านวิวบุกก่อนสิ " เสียงตอบรับอย่างสุภาพเหมือนกัน
" ไม่ " งั้นทางนี้ก็ตอบ " ไม่ "เหมือนกัน
สรุปตานี้ เสมอ...
หลังจบการแข่งเซียนวิวก็ชมหมากรูปนี้ เราเลยถามว่า ถ้าเราเล่นสลับกัน วิวอยากบุกจะใช้หมากตัวไหนบุกเข้ามา..
วิว บอก เอาเรือแลกเบี้ยน่าจะบุกได้ เออ.. ถ้าเราทำตามที่ว่า เราก็แพ้สิใครจะไปทำแบบนี้อะ ... ดีที่จบกันไปแค่เสมอกัน
แต่ไม่คิดเลยว่า ประสบการณ์ครั้งนั้น จะได้มาใช้ครั้งนี้ ตื่นเต้นสุดๆ ไปเลย ♥
เดินม้า 64 ตา ไม่ซ้ำช่อง
